Gebed begon in mijn leven als ‘praten tegen God’. De communicatie tussen God en mij bestond uit mijn verhaal doen, danken, vragen stellen en bidden voor de dagelijkse dingen. Naarmate ik ouder werd kon ik steeds vaker vol passie voor specifieke mensen of dingen bidden, maar mijn gebeden bestonden nog voornamelijk uit eenrichtingsverkeer, van mij naar God toe. Ik zocht de leiding van God in mijn leven, die ik op sommige momenten duidelijk ervoer, maar in mijn gebeden was er voor God weinig tijd en ruimte om Zijn antwoorden uit te spreken. Pas later ontdekte ik dat God werkelijk met ons in gesprek wil gaan. Gebed is communiceren met God, echter is bij een eenrichtingsverkeer weinig sprake van communiceren ‘met’ God. Wanneer wij Hem vragen, zal Hij ook antwoorden (Jeremia 33:3).

Gebed kennen we in vele vormen. Gebed wanneer je alleen bent, hard op of juist in jezelf, bidden in groepen, een schietgebed, voorbede, ministry gebed etc. Allemaal vormen die het karakter van een activiteit hebben, afgebakend in tijd met een begin en een einde.

“Bid zonder ophouden.” (1 Tessalonicenzen 5: 17, HSV)

Dat zijn de woorden van de apostel Paulus. Dit blijkt een onmogelijke opgave wanneer ons gebed beperkt zou zijn tot een activiteit. Naast onze tijd voor gebed zijn er genoeg andere bezigheden die we dagelijks mogen ondernemen als werk, school, reizen, het opvoeden van kinderen en onderhouden van vriendschappen. Zou gebed dan misschien meer zijn dan alleen een activiteit waarbij we communiceren met God?

In het leven van Jezus zien we dat Hij regelmatig tijd neemt van afzondering, tijd waarin Hij alleen is om te praten met God de Vader. Voor de Here Jezus waren deze momenten belangrijk en zeer kostbaar, net als voor ons de activiteit van gebed belangrijk is en zeer kostbaar kan zijn. Maar hoe verliep de communicatie tussen God en Jezus wanneer Jezus aan het reizen was, Hij iemand tegenkwam of wanneer Hij sprak tot de menigte? Zou de communicatie tussen Jezus en God iedere keer opnieuw een begin en een einde hebben? Zou Hij alleen hebben geluisterd naar Gods stem wanneer Hij een tijd van gebed had? Ik geloof dat het antwoord op deze vraag ‘Nee, natuurlijk niet!’, zou moeten zijn. Jezus stond continu in contact met God, de geestelijke oren van Jezus waren continu afgesteld op de frequentie van de stem van God. Hij bad zonder ophouden.

Gebed in het leven van veel christenen is naar mijn idee te vergelijken met het gebruik van een radio. We stemmen de radio af op een zender die ons wel leuk lijkt. Eens in de zoveel tijd verlangen we er naar om Gods stem te verstaan. Dan gaan we in onze tijd van gebed of tijdens een kringavond of een conferentie opzoek naar de juiste frequentie waarop we God kunnen verstaan. Zoals we gewend zijn zoeken we de wereldse FM frequenties* af en ineens bedenken we dat we op de AM moeten zijn. Soms hebben we de hulp nodig van een ander om te weten te komen hoe we van de FM radio kunnen overschakelen naar de AM. En eenmaal op de AM zoeken we de juiste frequentie op. Met wat geluk redden we dit voordat onze gebedstijd er op zit. Na ons gebed schakelen we gerust weer over naar de FM of zetten we de radio uit. En de rest van de dag of de rest van de week vinden we het verstaan van Gods stem best moeilijk.

Ik geloof dat het Gods bedoeling is dat we onze ‘radio’ altijd op de juist frequentie hebben afgesteld, 24/7 op de juiste AM radio frequentie. Misschien dat deze het ene moment als achtergrond muziek fungeert en dat we het volume wat hoger draaien op momenten van gebed of aanbidding, tijdens kerkdiensten, onze Bijbelkring of tijdens conferenties, maar hij (of eigenlijk Hij) staat altijd aan, wat we ook doen. Gebed is geen activiteit, althans, het is ook een activiteit. Maar gebed is naar mijn idee bovenal het besef dat God altijd bij mij is, dat Hij altijd, wat ik ook doe, met mij probeert te communiceren. Wil ik Hem kunnen verstaan moet ik mij realiseren dat gebed meer is dan een activiteit: Gebed is een levensstijl!

* Om misverstanden te voorkomen licht ik toe dat het voorbeeld van de radio en de FM en AM alleen fungeren als beeldspraak. Meningen over radiozenders of muziekkeuze die goed of fout zouden zijn is in geen geval de boodschap van deze vergelijking.