Wanneer ik er aan terug denk lijkt het nog steeds alsof het deze week gebeurde. Ik zat in een les over het Koninkrijk van God, en ineens besefte ik me dat ik geen Nederlander meer ben. Althans, ik heb nog steeds een Nederlands paspoort en ben gewoon ingeschreven in het Koninkrijk der Nederlanden. Maar de Nederlandse cultuur? Eigenlijk is het de mijne niet meer.
In werkelijkheid is deze avond, waarop ik ineens moest denken aan het woord ‘cultuur’ en aan ‘cultuurverschillen’, al ruim een jaar geleden. Het was op de parttime opleiding van Royal Mission School. Ergens had de spreker iets genoemd, iets dat mij triggerde. Mijn gedachten dwaalde af naar mijn reiservaringen in Afrika, met name de World Servants projecten waarin we veel van de lokale cultuur mochten ervaren. Ik respecteerde deze cultuur, ik had een open houding om dingen van hen te leren en waar mogelijk paste ik mij aan of deed ik mee in hun gewoonten. Toch verloor ik mijn cultuur, met haar eigen normen en waarden, niet! Er zijn simpelweg grenzen die ik niet over ga. Op zo’n moment dacht ik niet: ‘wat zouden ze van mij denken’, ‘ze vinden me vast raar’ of ‘straks mogen zij mij niet meer’. Nee, ik bleef mezelf, los van wat anderen daarvan zouden vinden. Mijn cultuur en hun cultuur konden prima naast elkaar bestaan zonder dat het mij onzeker of terughoudend maakte.
Vanuit Afrika landden mijn gedachten weer in Nederland. Hoe anders was de situatie hier! Hoe vaak heb ik de ‘Nederlandse cultuur’ uitgevoerd terwijl ik eigenlijk een ‘christelijke cultuur’ had kunnen uitvoeren. Hoe vaak heb ik hier gedacht: ‘wat zouden ze van mij denken’, ‘ze vinden me vast raar’ of ‘straks mogen zij mij niet meer’? Op die bewuste avond werd voor mij een sleutelvraag geboren: waarom was het al die tijd zo moeilijk geweest, mijn christelijke cultuur te leven?
Het antwoord is simpel: pas op die avond realiseerde ik me, ik ben geen ‘Nederlander’ meer, ik heb een andere cultuur! De Bijbel leert ons dat er iets essentieels gebeurt op het moment dat we tot geloof komen. Wanneer je gelooft in de naam van Jezus, ben je een kind van God geworden. Je wordt opnieuw, namelijk geestelijk, geboren. Dit wordt ook wel wedergeboorte genoemd. Je bent een nieuwe schepping geworden.
[pullquote_left ]”Daarom, als iemand in Christus is, is hij een nieuwe schepping: het oude isvoorbijgegaan, zie, alles is nieuw geworden.” (2 Korintiërs 5:17)[/pullquote_left]
Of nog duidelijker in een andere vertaling,”het nieuwe is er al”. Niet straks maar nu!
Met deze gebeurtenis word je ook in een ander koninkrijk geboren, je wordt overgeplaatst door God zelf. Je wordt gered uit het domein, het koninkrijk, van de duisternis en geplaatst in het Koninkrijk van Jezus, wat zich in de Hemel bevindt. Wie in Jezus gelooft, is daar nu al inwoner van geworden. De Willibrordvertaling zegt zelfs, in Filippenzen 3:20, dat het ons vaderland is geworden.
[pullquote_left ]”Maar ons vaderland is in de hemel”[/pullquote_left]Ons vaderland, mijn vaderland, is dus niet meer het Koninkrijk der Nederlanden, maar het Koninkrijk van Jezus. Wie in Hem gelooft, heeft een andere cultuur ontvangen, namelijk de ‘cultuur van het Koninkrijk’. De vraag is echter welke cultuur leef jij?
Bijbelteksten die je hierover zou kunnen lezen:
Johannes 1:12-13 en 3:3 (NBV)
2 Korintiërs 5:17 (HSV, WV)
Galaten 6:15b (NBV)
Kolossenzen 1:13 (NBV)
Filippenzen 3:20a (HSV, WV)
Helemaal mee eens, wij hebben een nieuwe identiteit en dus een ander vaderland nl. het Koninkrijk van God met een geestelijk paspoort, de doop met de Heilige Geest.