Waar ligt jouw grens?

Waar ligt jouw grens?

10 februari 2016

Lees of luister naar willekeurige media en je kunt er niet omheen: een soort ‘wij’ en ‘zij’, ‘wij’ en ‘de vluchtelingen’ of misschien wel beter gezegd, een soort ‘wij’ tegen ‘de vluchtelingen’. De burgemeester van Hoogeveen is pissig, omdat cijfers over het aantal incidenten op het AZC Hoogeveen zonder nuance naar buiten zijn gebracht. Met de juiste beeldvorming concludeert hij, in het gelijknamige artikel van de Hoogeveensche Courant: “Hoogeveense burgers zijn crimineler dan bewoners AZC”. Op politiek niveau is vooral de aanpak van deze ‘crisis’ een hot item. Logisch, want ik zal de laatste zijn die ontkent dat er goed moet worden nagedacht over de beslissingen die op landelijk niveau worden gemaakt. En ook in de christelijke media wordt het onderwerp veel besproken. Overigens niet minder zwart-wit of minder fel. Al deze artikelen en discussies roepen bij mij vragen op en om eerlijk te zijn, ergens wrijft het. Wat mag er eigenlijk van ons, als christenen, verwacht worden en hoe verhoudt zich dat tot onze cultuur, ‘de cultuur van het Koninkrijk’? Wat merkt jouw omgeving daadwerkelijk van jouw christen-zijn?

In een onlangs verschenen artikel op cip.nl vertelde Bert Panhuise, voorzitter van de stichting Eurospirit, dat bij een barmhartige en liefhebbende houding vaak verwezen wordt naar het verhaal van de barmhartige Samaritaan. (Lukas 10: 25-37) Volgens hem ten onrechte, omdat het hier zou gaan om een eenling, wat niet betrokken kan worden op de huidige en massale volksverhuizing. Echter is het interessant om te kijken welk punt Jezus in deze gelijkenis ter sprake brengt. Nadat een wetgeleerde door Jezus op zijn plaats is gezet, probeert deze man zijn gezichtsverlies nog enigszins te beperken door Jezus nog een vraag te stellen, namelijk:

“Wie is mijn naaste?” (vers 29, HSV)

Met andere woorden, wie moet ik wel liefhebben en wie valt daar buiten? Een politieke uitdaging voor Jezus, want de meningen daarover waren nogal verdeeld. Farizeeën hadden bijvoorbeeld een beperkte groep in gedachten en de Qumran-gemeenschap betrok dit begrip alleen op hun eigen groepering, wat dus zeer gering was. Er volgt een verhaal waarin twee volkgenoten een gewonde man links laten liggen. En dan is het de beurt aan een Samaritaan, die nota bene werd gezien als vijand. Deze besluit de gewonde Joodse man wel te helpen. In vers 36 (HSV) komt Jezus terug op de vraag van de Schriftgeleerde:

“Wie van deze drie denkt u dat de naaste geweest is van hem die in handen van de rovers gevallen was?”

Jezus draait hier de rollen op een fascinerende manier compleet om. In eerste instantie leek de gewonde man wel of niet onze naaste, die wel of niet geholpen diende te worden. Nu zijn wij het die wel of niet een naaste voor iemand anders zijn! De vraag is niet ‘aan wie moet ik liefde bewijzen?’ Maar ‘aan wie mag ik liefde bewijzen?’ Niet afstandelijk gefilosofeer, niet uit plicht, maar in de praktijk gebrachte naastenliefde, uit het hart, uit een keuze om Jezus te volgen. De vraag die Jezus ons eigenlijk stelt: ‘voor wie ben jij een naaste?’

Het is eveneens Bert Panhuise die ons erop wijst dat veel christenen naïef zijn over de vluchtelingenstroom. We zouden ons moeten realiseren dat de Islam een ideologie is die uit is op wereldbeheersing en dat veel moslimmannen een grote afkeer hebben van de Westerse samenleving. Misschien wel hierom maakt hij tenslotte duidelijk dat Moslims bekeren niet zo eenvoudig is. Wat mij betreft is het wel erg makkelijk de bal neer te leggen bij ‘de Moslims’. Het is makkelijk uit angst te reageren en vooral voor ons eigen wereldse belang te gaan. Zeker met alle media en misleidende statistieken als in Hoogeveen. Ik zou eerder aan ons christenen willen vragen, wat mag het je kosten? Dit is precies een vraag die Jezus in zowel Mattheüs als Lukas aanstipt:

“Maar Ik zeg u: Heb uw vijanden lief; zegen hen die u vervloeken; doe goed aan hen die u haten; en bid voor hen die u beledigen en u vervolgen;” (Mat. 5: 44, HSV)

“Is het een verdienste als je liefhebt wie jullie liefhebben? Want ook de zondaars hebben degenen lief die hen liefhebben. En is het een verdienste als je weldaden bewijst aan wie weldaden bewijzen aan jullie? Ook de zondaars handelen zo.” (Lukas 6: 32-33, NBV)

Zijn niet juist wij, volgelingen van Jezus Christus, geroepen om een naaste te zijn voor deze mensen? Is de vraag niet meer voor wie wil jij een naaste zijn? Waarin onderscheiden wij ons van de wereld? Hoe aantrekkelijk maken wij het om christen te worden? Of moet ik gewoon vragen, naar welke cultuur leef jij? Je oude cultuur, of ‘de cultuur van het Koninkrijk’?

Lees hier mijn eerste blog over ‘de cultuur van het Koninkrijk’
Lees hier het artikel van de Hoogeveensche Courant
Lees hier het artikel van CIP.nl

Auteur: Vincent Dolfing

Vincent is interkerkelijk spreker, 34 jaar, oprichter en leider van Becoming Alive Ministries, afgestudeerd als HBO-theoloog en werkt parttime in de zorg,. De jaren ervoor werkte hij twee jaar als Stafwerker bij Navigators Studentenvereniging en drie jaar voor de Royal Mission School als coach, docent en coördinator van de Parttime Royal Mission School. Hij is gepassioneerd over Jezus en zijn Koninkrijk en komt volledig tot zijn recht wanneer hij hierover mag spreken. Hij omarmt de ‘cultuur van het Koninkrijk’ en deze mag gezien worden!

0 reacties

Een reactie versturen

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *