Het gebeurde zomaar tijdens een korte wandeling. Ik dacht terug aan de afgelopen tweeënhalve maand en bedacht me wat er de komende anderhalve maand nog aan werk op me ligt te wachten. Ergens lijkt de tijd slechts voorbij te kruipen en toch heb ik ook het gevoel dat het seizoen voorbij vliegt en er ergens een gat in de tijd is geslagen. Zo’n tegenstrijdigheid ervaar ik ook in het behalen van doelen. Hoe had ik dit jaar voor mij gezien, wat had ik graag willen behalen en hoe kan ik er als nog voor zorgen dat dit haalbaar wordt. Langzaam aan belandden mijn gedachten in een storm, waarin teleurstelling en een drive om vooral heel hard te gaan werken voorbij kwam drijven … Oké, oké, ergens is het ook een tijd van overleven of in ieder geval ‘roeien met de riemen die je hebt’. Misschien dat ik me daar met enige moeite wel bij neer kan leggen.

Maar net voor dat ene moment tijdens die korte wandeling, kwam de volgende golf op mij af. Misschien herken je die wel. Hoe zit het de afgelopen tijd met jouw leefritme en je tijd met God? Krijgt het een voldoende, of zou je er toch wat harder aan willen trekken? Ik moet eerlijk bekennen dat ik dat ‘nieuwe ritme’ nog totaal niet gevonden heb. Nou ja, eigenlijk heb ik al zes keer een nieuw ritme gevonden en nu ben ik moe van steeds weer opnieuw aanpassen. Zou ik toch niet wat meer moeten bidden en … … Daar was dat ene moment dat God me raakte: zo ineens hoorde én verstond ik de tekst van het liedje dat ik luisterde: “I know, I know the anchor of my soul.” Het was net alsof mijn gedachten stil werden gezet, ik meteen wist dat dit waarheid was en alsof God zei: ‘denk hier eens over na, dit moet je begrijpen’.

Wellicht ervaar jij deze tijd wel als een storm of als een tijd van doelloos dobberen. Het is dan zo makkelijk om je af te laten leiden door de golven, door de negatieve gedachten of de aspecten uit het leven die je van je koers afhouden. Een geloofsverwachting, een zekere hoop die je in de storm mag hebben, is dat God nooit verandert. Hij zal voor je zorgen, Hij zal met jou de koers blijven bepalen, Hij laat niet los en Hij heeft overal een oplossing voor. Met dat vertrouwen op Jezus kun je zeggen: Jezus is het anker van mijn ziel. Net zoals een schip in de storm zal bewegen door de golven, zo kan ook jij de storm beleven. Maar net als bij een schip, blijft ook jouw anker zijn plaats behouden.

Het was alsof God mij leerde dat ik juist in roerige wateren even niet vooruit hoef, het anker uit mag gooien en mag rusten om pas daarna weer op de brug van het schip plaats te nemen. En terwijl ik het liedje nog een keer afspeelde luisterde ik naar de tekst: “I will rest though the waters roar, knowing that the storm is what the anchor’s for”

De tekst van dit nummer kun je vinden in de reacties wanneer je deze video in Youtube opent.